NOEL’S 18th BIRTHDAY Part 1 (TEASER)

 TUKSO SERIES V

SULSOL

Written by: Cxhase02

•••

SPECIAL CHAPTER

(TEASER)

 

NOEL’S 18^th BIRTHDAY

(PART 1)

•••

 

“Malapit na ang birthday mo, Anak. May gusto ka bang gawin bilang selebrasyon?” Rinig niyang tanong ng kanyang Ama mula sa kanyang likuran.

 

Nag-isip na muna si Noel sa kung ba ang gusto niya, ngunit lumipas ang ilang sandali ay walang pumasok sa kanyang isipan.

 

Lumingon muna siya sa kanyang Ama at nakita niyang taimtim itong nakatingin sa kanya habang hinihintay nito ang kanyang tugon.

 

“Wala po, Pa.” Nakangiting sagot niya sa tanong nito.

Akmang magsasalita sana ang ama niya ngunit inunahan na niya ito.

 

“Kahit ano po, Pa. Basta magkasama po tayo, masaya na ako.”

 

Napangiti na lang rin ito dahil sa tinuran niya saka nito hinawakan ang kanyang pisngi at hinimas iyon gamit ang hinlalaki nito.

 

“Paano naman yung mga Tito mo?” Muling tanong nito.

 

“Hmmm… Imbitado po sila. Pero kailangan nating maghanda kung ganun.” Tugon niya rito.

 

Nanliit na lamang ang mga ni Noel nang makita niya kung papaano gumuhit ang isang ngisi sa mukha ng kanyang Ama nang marinig nito ang sinabi niya.

 

“Sige, Anak. Ako na ang bahala sa birthday mo.” Makumpyansang wika nito.

 

‘May plano ata ito.’ Nagsususpetya niyang ani sa kanyang isipan.

 

“Kayo po bahala, Pa.” Ani niya saka muling iniharap ang mukha sa kanyang unan.

 

PLAK PLAK PLAK

 

“Uhmmm… Ahhhh…” Hindi mapigilang ungol ni Noel nang muli na namang nagpatuloy ang kanyang Ama sa pagkantot sa kanya.

 

--

 

Kasalukuyang nakasay si Noel sa kotse ng Tito Esmael niya habang tinatahak nila ang daan pauwi sa bahay niya.

 

“Baka gusto mong umidlip muna, Noel. May dadaanan pa kasi tayo sa syudad.” Rinig niyang wika nito habang nagmamaneho.

 

“Okay po, Tito.” Agad niyang pagsang-ayon sa suhesyon nito.

 

Medyo pagod rin kasi si Noel dahil sa PE nila kaninang umaga kaya makakabuti sa kanya ang saglit na tulog bago siya sumabak sa kainan sa bahay niya mamaya.

 

‘Ano kaya ang inihanda ni Papa?’ Tanong niya sa kanyang isipan bago siya niyakap ng pahinga.

 

--

 

Naalimpungatan si Noel nang maramdaman niya ang paghinto ng kanilang sasakyan.

 

Nang lingunin niya ang paligid ay nakita niyang naka parada pala sila sa harapan ng isang malaking hardware shop sa syudad.

 

“Sasama ka ba sakin, Noel?” Tanong ng Tito Esmael niya habang tinatanggal nito ang suot na seatbelt.

 

“Hmm… Magtatagal po ba kayo sa loob, Tito?” Tanong niya pabalik rito.

 

“Hindi naman masyado. Mga 5-10 minutes siguro.” Sagot naman nito.

 

Nag-isip muna sandali si Noel bago tumugon.

 

“Hindi na po, Tito.” Tugon niya rito saka muling inihiga ang ulo sa malambot na headrest.

 

“Sige. Hindi ko nalang papatayin tong sasakyan para hindi mamatay yung aircon.” Ani nito na ikinadilit ng mga mata ni Noel.

 

“Patayin niyo na po, Tito. Hindi naman mainit dahil maghahapon na.” Mabilis niyang saad.

 

Nakita niya ang kaguluhan sa mukha ng Tito Esmael niya dahil sa kanyang inakto kaya binigyan niya ito ng paliwanag.

 

“Kakabasa ko lang po kasi sa libro na hindi maganda na matulog sa nakaparadang sasakyan habang naka-on yung aircon.” Panimula niya.

 

“May case po kasi ng Carbon Monoxide (CO) poisoning kapag ginagawa iyon at nakamamatay po yun.” Dagdag niyang wika.

 

“I see.” Napatango naman ang Tito niya dahil sa kanyang sinabi.

 

“Wag kang mag-alala, Noel. Palagi kong pinapacheck yung exhaust system ng kotse ko kaya walang leak.” Ani naman nito pabalik.

 

Magsasalita pa sana siya, ngunit hindi na naituloy dahil inunahan na siya nito.

 

“Pero kung yun ang gusto mo, sige.” Nakangiting wika nito saka pinatay ang kotse.

 

Napangiti na lamang si Noel sa pagbibigay halaga nito sa pananaw niya at muling inihiga ang likod sa kanyang upuan.

 

Sinundan lamang ng tingin ni Noel ang kanyang Tito Esmael habang naglalakad ito patungo sa hardware shop.

 

--

 

Hindi nagtagal ang byahe mula nung umalis sila ng syudad ay nakita na ni Noel ang subdivision na tinitirhan niya.

 

Dumiretso na sila rito at hindi sa shop dahil sa bahay na niya gaganapin ang selebrasyon para sa kanyang kaarawan.

 

Ang Tito Esmael na rin niya ang naghatid sa kanya dahil imbetado rin naman ito sa selebrasyon.

 

“Lagay mo nalang muna yang bag mo sa likod, Noel.” Rinig niyang utos nito.

 

 

“Okay po, Tito.”

 

Sinunod niya ang sinabi nito at kinuha ang bag na nasa ibabaw ng kanyang kandungan at inilagay iyon sa upuan sa likuran niya.

 

Habang ginagawa niya iyon ay nakita niya ang isang bulsita sa ibabaw ng upuan na nasa likod ng driver.

 

“Ano po yung nasa paper bag, Tito?” Tanong niya nang muli na siyang nakaupo sa kanyang upuan.

 

“Ah yan ba? Yan yun yung binili ko kanina mula sa hardware shop.” Tugon nito.

 

‘Hindi man lang sinagot kung ano talaga yung laman.’ Nagtatakang ani ni Noel sa kanyang isipan.

 

Mag-uusisa pa siya ngunit hindi nalang niya ginawa at hinayaan na lamang ito.

 

‘Baka gamit para sa bahay nila.’

 

Ilang sandali pa ang lumipas ay narating nila ang harapan ng bahay niya.

 

“Teka po, Tito.” Wika ni Noel saka siya mabilis na lumabas ng kotse at binuksan ang gate sa garahe nila.

 

Hinintay niya muna na tuluyan nang makapasok ang sasakyan ng Tito niya saka niya iyon muling isinara at pumasok sa bahay niya.

 

Nadatnan ni Noel ang Tito Esmael niya na sinasara ang pinto ng kotse nito.

 

Nang lumingon siya sa paligid ng garahe ay napansin niya na dalawang kotse pa lamang ang nasa loob nun.

 

“Wala pa po ata sila Tito Lando at Daniel.” Ani ni Noel.

 

Tumigil muna saglit ang Tito Esmael niya at tinignan rin ang paligid bago ito tumugon.

 

“Darating rin ang mga iyon, Noel. Wag kang mag-alala.” Paninigurado nito.

 

“Halika na.” Paanyaya nito sa kanya habang naglalakad ito patungo sa front door ng bahay niya.

 

Naunang marating ng Tito niya ang pinto at nakatayo lamang ito habang hinihintay siya.

 

Nang marating na niya ang tabi nito ay akmang hahalungkatin sana ni Noel ang kanyang bulsa, ngunit napatigil siya nang maalala na wala pala siyang dalang susi.

 

“Hindi ko po pala dala yung susi ko, Tito. Akala ko po kasi hindi ko na kakailanganin iyon dahil palagi naman kaming sabay ni Papa umuwi.” Wika niya.

 

“Kumatok nalang tayo. Nandyan naman siguro si Pareng Erman sa loob.”

 

Tok tok

 

Malakas na tunog na naidulot ng pagkatok ng Tito niya.

 

Ngunit lumipas ang ilang segundo ay walang narinig na tugon si Noel mula sa loob ng bahay niya.

 

‘Huh? Hindi ba narinig ni Papa?’ Nagtataka niyang tanong sa kanyang isipan.

 

Umatras muna ng konti si Noel saka tumingala ng konti nagbabakasaling nasa itaas ang Ama niya.

 

“Pa! Nandito na po kami ni Tito Esmael!” Malakas niyang sabi.

 

Ngunit lumipas ang ilang sandali at katahimikan lamang ang namayani sa loob ng bahay niya.

 

“Baka umalis ang Papa mo, Noel.” Pahayag ng Tito niya.

 

Hindi agad nakatugon si Noel dahil nagtataka siya kung bakit wala ang Papa niya sa loob.

 

‘Binati naman ako ni Papa kaninang umaga, kaya mabalo na makalimutan nito ang selebrasyon sa kaarawan ko.’ Wika niya sa kanyang isipan.

 

“May ibang paraan ba para pumasok sa bahay niyo?” Rinig niyang tanong ng kanyang Tito Esmael na nagpabalik sa kanyang wisyo.

 

“Ah... Subukan ko pong tawagan si Papa.”

 

Akmang kukunin na niya sana ang kanyang telepono sa kanyang bulsa nang muling nagsalita ang Tito Esmael niya.

 

“Wait. Diba nasabi mo sakin nung nakaraan na may secret door kayo sa loob na kayo lang nakakaalam ng Papa mo?” Tanong ng Tito niya na nagpatigil sa kanya.

 

‘Paano nalaman ni Tito iyon? Nasabi ko ba iyon?’ Nagtataka niyang turan sa kanyang isipan.

 

Kahit na naguguluhan ay tumugon parin si Noel sa tanong nito.

 

“Opo… Meron po, Tito.”

 

“Try mo kayang dumaan run, tapos ako na tatawag kay Pareng Erman.” Suhesyon nito sa kanya.

 

Mabilis rin namang sumang-ayon si Noel na suhesyon nito. “Sige po, Tito.”

 

Iniwan niya ang Tito Esmael niya sa kanilang porch at naglakad siya patungo sa likuran ng kanilang bahay.

 

Habang naglalakad si Noel ay tinignan niya ang loob ng kanilang bahay sa pamamagitan ng mga bintana.

 

Sa kabiguang palad ay wala siyang maaninag mula sa labas dahil madilim iyon, tila ba walang tao sa loob.

 

‘Bakit parang walang tao?’ Naguguluhan niyang tanong sa kanyang sarili.

 

Alalang-alala pa ni Noel ang sabi ng Papa niya kaninang umaga sa kanya.

 

“Sumakay ka na sa Tito Esmael mo pauwi rito mamayang hapon, Anak. Dito sa bahay lang natin gawin yung salo-salo para di na tayo mahirapan pa.” Ani ng Papa niya.

 

“Baka may pinuntahan lang sila Papa.” Makumpyansa niyang ani.

 

Muli siyang naglakad patungo sa backdoor at ilang sandali lang ay narating na niya iyon.

 

‘Pero what if nakalimutan talaga ni Papa?’ Napatigil na lamang si Noel sa kanyang kilos nang maisip niya iyon.

 

“No.” Pagdidismisa niya sa kanyang sarili.

 

Huminga muna siya ng malalim saka tinignan ang flower vase na nasa isang sulok ng kanilang pinto.

 

Wala naman kasi talagang secret door, meron lang itinagong susi sa flower vase.

 

Secret key, kung tutuusin.

 

Maagap niyang kinapa ang susi na nakatago at mabilis naman niya iyon nakita. Binunot niya iyon mula sa ilalim ng vase at agad na ginamit para mabuksan ang pinto sa likuran ng bahay niya.

 

Pumasok si Noel mula sa backdoor at agad siyang naglakad patungong sala para mapagbuksan ng pinto ang kanyang Tito Esmael na nasa front door.

 

Madilim ang paligid dahil walang ilaw sa loob, pero hindi iyon hadlang sa kanya dahil memoryadong memoryado niya ang buong sulok ng sarili niyang bahay.

 

Nang marating na niya ang sala ay laking gulat ni Noel nang biglang nagliwanag ang kanyang paligid at kasabay roon ang Malalalim na boses ng apat na lalaking nakatayo paligid ng lamesita ng kanilang sala.

 

“Happy Birthday, Noel!” Bati ng mga ito.

 

‘What the!’ Gulat na wika ni Noel sa kanyang isipan.

 

Hindi niya mapigilang mailaki ang mga mata nang masilayan niya ang apat na bruskong lalaki na halos walang saplot na nakatayo di kalayuan sa kanya.

 

Talagang nakakahulog panga ang tanawing iginawad sa kanya ng kanyang Ama at tatlong mga Tito.

 

Apat na barako na tanging suot ay thongs at red ribbon na nakapulupot sa bruskong pangangatawan ng mga ito.

 

“Blow your candle na, Anak.” Paanyaya ng kanyang Ama habang sumesenyas ito patungo sa isang maliit ng cake na may isang kandila sa gitna na nakapatong sa lamesita.

Contact me to read the full chapter.

X: @cxhase.wp

Email: cxhase.wp@gmail.com