KABANATA 1: LUKAS

 

VERDANTIA SERIES

“SEKRETO NG KAHARIAN SA HILAGA”

Written by: Cxhase02

•••

KABANATA 1

LUKAS

•••

“Ahhh… Ang sikip mo Lukas…”

Rinig ni Lukas ang malalim na bulong ng isang barako mula sa kanyang likuran habang walang habas siya nitong dinodonselya gamit ang malaki nitong sandata.

“Ahh!! Sige pa Sir George! Ang sarap po!” Hiyaw ni Lukas habang tinatanggap niya ang makayanig mundong kantot galing sa barako.

‘Ba’t ko alam ang pangalan ng kumakantot sa akin?’ Naguguluhang tanong niya sa kanyang isipan.

Imbes na maghanap ng sagot ay hindi na iyon nagawa pa ni Lukas dahil winawarak ng sarap galing sa malalakas at mabilis na ulos papasok sa kanyang bukana ang kanyang wisyo.

“Ughh!! Fuck! Malapit na ako!” Malalim nitong ungol mula sa kanyang likuran.

“AHH!! Ahh!” Ungol rin ni Lukas sabay rito.

“San ko ipuputok?” Tanong ng barako habang patuloy parin ang pambabarena nito ng kadyot.

“Ahhh!! Ahh! Sa loob!! Buntisin mo ako Sir!” Pikit-mata at malakas na tugon ni Lukas rito.

“Masusunod.” 

Nang marinig niya ang katagang iyon ay naramdaman ni Lukas ang paghigpit ng kapit malalaking kamay nito sa kanyang magkabilang balakang.

Dahil sa laki ng mga kamay nito ay lukop na lukop ng kamay nito ang kanyang bewang kaya naman yakang-yaka lamang nitong e-steady ang kanyang pang-upo para mas matira siya nito ng maigi.

PLAK PLAK PLAK

Ang akala ni Lukas, mabilis at marahas na kantot ng barako niya kanina. May ihuhusto pa pala iyon.

PLAK PLAK PLAK

“AHH!!! AHH!! SIR GEORGE!!  AHHH!!” Hindi magkamayaw na ungol ni Lukas.

Piniston siya ng barako papuntang langit dahil sa intensidad ng bawat ulos nito. Kayod na kayod ang kanyang laman loob at ramdam na ramdam niya ang pwersa nga bawat ayuda nito.

Maya’t mayang namumuti ang kanyang paningin sa sarap ng sensasyong binibigay ng kantot nito.

“SHIT! AYAN NA!!” Malakas na angil ng barako.

Gamit ang isang ulos, sinagad nito ng husto ang dambuhalang burat nito sa kanyang puwet. Dahilan upang maabot ni Lukas ang kanyang orgasmo.

“AHHHHH!!” Hiyaw niya sa sarap ng kanyang pagpapalabas.

Kahit hindi niya nagawang mahawakan ang sariling sandata ay nilabasan parin siya dahil sa sarap ng kantot ng barakong nasa likuran niya.

Hindi pa nga natatapos si Lukas sa ng napakaraming tamod papasok sa kanyang tumbong.

ISA.

DALAWA.

TATLO.

APAT.

LIMA.

ANIM.

PITO.

WALO.

SIYAM.

Siyam na beses nagpakawala ng masagana at maligamgam na gata ang barakong kumakana kay Lukas sa loob niya mismo.

Dahil sa rami ng ipinunla nitong katas ay tila ba napuno ang kanyang tiyan at ramdam na ramdam niya ang init ng kadakilaan nito sa kanyang kaloob-looban.

‘Ganito pala ang pakiramdam ng maputukan sa loob?’ Nanghihina niyang tanong sa sarili habang nilalasap ang sensasyon sa kanyang tiyan at tumbong.

“Ha. Ha. Ha. Ha.” Rinig niyang malalim nitong paghinga matapos siya nito panuin ng tamod.

Pati rin siya ay hinihingal at naghahabol ng hininga dahil sa sarap ng orgasmo niya.

Ilang sandali ang lumipas ay naramdaman ni Lukas ang pagkalas ng mahigpit na pagkakakapit ng barako sa kanyang bewang at ang dahan dahang paglayo ng katawan nito.

“Ang sarap nun, Lukas.” Wika ng barako nang tuluyan na ngang madiskonekta ang katawan nila mula sa isa’t isa.

Agad na nakaramdam si Lukas ng pangungulila at pagkaluwang sa kanyang butas dahil sa paglabas ng dambuhalang titi na bumutas sa kanya.

Pakiramdam niya ay nag-iwan iyon ng napakalaking espasyo at tanging titi lamang nito ang makakapunan sa espasyong iyon.

“Ha. Ha. Ha. Ang sarap mo ring kumantot, Sir George.” Tugon niya rito.

“Isarado mo yung butas mo, Lukas. Lumalabas ang tamod ko.” Ani nito na agad niyang sinunod.

Sayang naman kung hindi niya iyon iipunin. Pinaghirapan niya ang katas na nasa kanyang loob.

Nang lumingon siya sa kanyang likuran para masilayan ang lalaking bumutas at pumuno sa kanya ng tamod ay gulat siya nang makita na walang mukha ang barakong kasama niya sa kama.

“WHAAA!!” Malakas na sigaw ni Lukas kasabay ang pabalikwas niya ng bangon mula sa pagkakahiga.

Malalakas at mabilis ang tibok ng kanyang puso at hinihingal siyang napaupo sa kanyang higaan.

Mabilis na inilibot ni Lukas ang kanyang paningin sa kanyang paligid at nakita niya ang pamilyar na interior ng kanyang nirerentahang kwarto.

‘Nandito parin ako.’ Maginhawa niyang wika sa kanyang isipan.

Lumipas ang ilang sandali ay tuluyan na siyang kumalma at napahilot na lamang siya sa kanyang sintedo nang makita ang malapot na bakas ng kanyang panaginip.

“Pang-apat na beses na ito ha.” Napapabuntong hininga niyang wika habang pinagmamasdan ang pruweba ng kanyang wet dream.

“Parang teenager parin ako kung makaganito. Nakakahiya.” Napapa-iling niyang ani saka bumangon mula sa kanyang kama at dumiretso sa palikuran na nasa loob ng kanyang kwarto.

Isinabay na ni Lukas ang kanyang pagligo sa paglalaba niya sa kanyang underwear at shorts na suot habang natutulog.

“At least kokonti na lang yung papalabhan ko sa laundry shop.” Pampalubagloob niyang sambit.

--

Habang tinutuyo ang kanyang buhok, pumunta si Lukas sa kusina na nasa loob parin ng kanyang kwarto para makapaghanda ng kanyang umagahan.

Nakatira siya sa isang boarding house na may maraming kwarto. Ang kwartong tinitirhan niya ngayon ang napili niya dahil hindi na niya kailangan pang lumabas para sa mga basic needs niya.

May sarili siyang palikuran at kusina. Kahit na maliliit lang ay sapat na para sa isang tao kagaya niya.

“Egg, luncheon, hotdog, kikiam…” Wika niya habang pinagmamasdan kung ano-ano ang pwede niyang lutuin sa umagang iyon.

Nang makapagdesisyon, ay agad niyang kinuha mula sa mini-ref ang de-prosesong pagkain at niluto iyon.

Agad niya iyon isinalang sa apoy na galing sa gasollete at niluto sa mantika.

Ilang minuto ang lumipas ay handa na ang kanyang ulam at hinayaan lang niyang higupin ng tissue ang extra oil na nasa lutong luncheon.

Pagkatapos e-set ang kanyang mga gagamitin pangkain ay tinignan niya ang bigas na isinalang niya sa rice cooker kanina pa.

“Hmmm… 5 minutes pa.” Tansya niya sa estado nito.

Habang hinihintay na maluto iyon ay minabuti ni Lukas na ihanda ang sarili para sa trabaho.

--

“I’ve only been taught to only use basic spells in fight.” Wika ng isang babae na may kulay lila na buhok.

“So, it’s your master’s strategy then?” Tanong naman ng isa pang babae na kasalukuyang nakalipad. Kulay kahel naman ang buhok nito.

“Yes. She told me that’d be enough against mages of this era.” Payak na sagot ng nauna.

Masaya siyang kumain habang pinapanood sa kanyang selpon ang bagong episode ng sinubaybayan niyang anime series.

Tungkol iyon sa isang elf na gumagamit ng mahika. Na kahit isang libong taon na ang lumilipas ay hindi parin tumatanda.

Hindi nagtagal ay natapos nang kumain si Lukas, pero hindi pa rin siya gumalaw mula sa pagkakaupo niya at hinintay na matapos muna ang episode.

‘And I’m alright (I’ll be alright). Yeah, I hear you (I care about you).’ Rinig niyang simula ng outro song ng palabas.

“Excited na ako para next week!” Nasasabik niyang wika saka pinatay ang selpon at tumayo.

--

Alas syete kwarenta-isingko ng umaga lumabas si Lukas sa kwarto niya at naglakad papuntang trabaho.

Hindi na niya kailangan pang sumakay ng depasaherong sasakyan dahil walking distance lang naman yung library kung saan siya kasalukuyang namamasukan bilang part-time librarian.

Ding!

Tunog ng maliit na bell na nasa itaas ng pinto nung pumasok siya sa library.

“Good morning, Ma’am.” Magalang na bati ni Lukas sa babaeng nakatayo malapit sa isang pot ng bulaklak.

Nakasuot ito ng formal attire at elegante itong tignan kahit wala itong suot na kahit anong dyamante.

“Good morning rin. Mabuti naman at nandito ka na, Lukas.” Bati nito pabalik sa kanya.

Nanatiling nakatayo si Lukas sa harapan ng pinto at hinintay kung ano pa ang sasabihin ng amo niya.

“Ikaw na bahala rito ah. Bigay mo lang kay Adrian yung susi pagkatapos ng shift mo. Alis na ako, paalam.” Ani nito habang naglalakad ito patungo sa kanya.

Agad na gumilid si Lukas para mabigyan ito ng daan.

“Mag-ingat po kayo sa lakad niyo, Ma’am.” Nakangiting sambit niya habang pinagmamasdan ang paglabas ng may-ari ng library.

Ding!

Nang sumarado ulit yung pinto ay binaliktad na muna ni Lukas ang signage na nasa pinto saka siya pumunta sa reception area at inilagay sa tabi ang kanyang shoulder bag.

Maigi lamang siyang nakaupo sa likod ng reception desk habang naghihintay ng mga panauhin sa umagang iyon.

Lumipas ang halos sampung minuto, saka pa may pumasok na tao sa library.

Ding!

Agad na itinaas ni Lukas ang kanyang paningin at napangiti nang makita niya ang pamilyar na mukha ng isang teenager na lalaki na naglalakad papalapit sa kanya.

“Magandang umaga, Josh.” Bati niya rito nang marating nito ang reception desk.

Matangkad ito kung ikukumpara sa kasalukuyang edad nito. May ibubuga rin sa itsura kaya alam ni Lukas na lapitin ito chicks.

Pero sekretong napangiti na lamang siya dahil may clue na siya kung sino ang babae na gusto nito.

“Magandang umaga rin po, Kuya.” Magalang na bati nito pabalik.

“Natapos mo na ba yung hiniram mo last week?” Tanong niya rito habang pinagmamasdan si Joshua na buksan ang school bag nito.

“Yes po. Isasauli ko na sana.” Wika nito saka inabot sa kanya ang maliit na libro na hiniram nito.

Agad iyon na tinanggap ni Lukas. “Sure.”

Hindi na niya kailangan pang sabihan si Joshua sa kung ano ang kailangan nitong gawin at inabot rito ang isang slip ng papel na nanggaling sa loob ng libro.

“Okay na po.” Nakangiting ani nito saka binalik sa kanya ang papel.

“Thank you. Balik ka lang rito kung may natipuhan ka na namang libro.”

Hinayaan na ni Lukas ang lalaki na umalis at pinagmasdan kung papaano ito mawala sa mga shelves ng library.

Babalik rin iyon maya’t maya.

“Joshua Garcia.” Basa niya sa pangalan ng lalaki.

“Kailan kaya kayo magkakalutuyan ni Elisia.” Nakangiting ani niya habang sinisilid sa maliit na bulsa sa loob ng libro ang rent log sheet.

7. Elisia Lim
8. Joshua Garcia

Basa niya sa dalawang pangalan na parating magkasunod sa mga rent log sheet ng mga libro sa library.

--

Ding!

“Congrats.” Pabirong turan ni Lukas sa humahangos na lalaki na kakapasok lang sa library.

“Sorry, na traffic ako.” Ani nito saka naglakad papalapit sa kanya.

Kita naman sa estado nito na pinilit talaga nitong makaabot on-time pero hindi pinalad.

“Okay lang, hindi ka naman masyadong late.” Kibit-balikat na tugon ni Lukas rito habang kinukuha ang shoulder bag na itinabi niya kanina.

Limang minuto lang naman itong late kaya hindi malaking bagay para kay Lukas. Pero kung umabot ito ng bente minutos pataas, ibang usapan na iyon.

“Una na ako, Adrian. Nasa pencil case yung susi.” Pagpapaalam ni Lukas sa katrabaho niya.

“Sige. Ingat ka sa daan.” Nakangiting sabi nito.

Ding!

“Ang init naman.” Ani ni Lukas nang makalabas siya sa library habang pinapaypay ang sarili gamit ang palad.

Agad niyang binuksan ang suot na shoulder bag at kinuha roon ang pang-isahang payong na isinilid sa isang maliit na pouch.

“Mabuti nalang at dumating na ‘tong inorder ko.” Satispado niyang wika saka siya nagsimulang maglakad.

Ilang minuto ang lumipas ay narating na ni Lukas ang pakay niyang gusali at agad na pumasok roon.

“Finally.” Nakahingang maluwag niyang turan saka itiniklop ang payong at isinilid iyon muli sa pouch nito.

“Welcome, Sir.” Bati sa kanya ng guard ng fast-food restaurant na pinasok niya.

Binigyan niya ng ngiti ang guard bilang tugon saka dumiretso sa counter para makapag-order ng kakainin niya bilang late lunch.

--

“Come again, Sir.” Magalang na ani ng guard nang lumisan na siya.

Tinignan na muna ni Lukas ang kanyang relo bago siya naglakad.

2:32 PM

“Kailangan ko yatang magmadali.” Wika niya nang makitang malapit na magsimula ang shift niya sa susunod niyang trabaho.

Mabilisang lakad ang kanyang ginawa dahil nasa kabilang block pa yung coffee shop na tinatrabahuan niya.

Nang makaharap na niya ang gusali ng kanyang destinasyon ay agad siyang pumasok roon.

Pagbukas niya ng pinto, binati si Lukas ng pamilyar na amoy ng espresso. 

Ngunit napakunot ang kanyang noo sa nakita niyang estado ng shop. Nagulat at naguguluhan siya nang makita ang maraming mga kostumer na kasalukuyang nasa loob.

‘Anong meron?’ Tanong niya sa isipan.

“Bilisan mo, Lukas.” Rinig niyang sabi ni Jayla galing counter nang makita siya nitong kakapasok lang.

Hindi na nagpatumpik-tumpik pa si Lukas at dumiretso na siya sa locker room at agad na nagpalit ng uniporme.

--

“Ba’t anrami atang kostumer, Jay?” Naguguluhang tanong ni Lukas habang ina-assemble niya ang isang order na dirty matcha.

Agad na napataas ang isang kilay ng kasama niya sa trabaho dahil sa tanong niya.

‘May masama ba sa tanong ko?’ Tanong niya sa kanyang isipan.

Nakita ni Lukas ang paghinga ng malalim ni Jayla bago ito magsalita.

“Hindi mo ba alam na may massacre na nangyayari sa ibang bansa?” Tanong nito sa kanya.

Nag-isip muna ng mabuti si Lukas bago siya muling nagsalita.

‘Massacre?... Ay teka!’

“Yung kulay green, red, white, at black ang flag?” Sagot niya sa kausap.

“Oo, sa bansang yan. Sabi sa internet, sinusuportaan ng rival company natin yung bansang nagdudulot ng maraming pagpatay kaya naman bino-boycott na ng mga tao yung mga stores nila.” Rinig niyang wika ni Jayla habang nilalagyan nito ng espresso ang basong hawak nito.

“Kaya ayun, dito na pumupunta ang tao sa store natin. Kaya expect na mas tataas ang workload natin.” Dagdag pa nito.

Tumango naman si Lukas matapos marinig ang sinabi ng katrabaho habang kinukuha niya mula sa machine ang baso na pinapa-seal niya roon.

“Mas mabuti na lang siguro ang ganun.” Wika niya habang nilalagay sa tray ang ready-to-go na dirty matcha.

“Sky.” Basa at pagtawag ni Lukas sa pangalan na nakasulat sa baso na nasa tray.

“Miggy.” Tawag rin ni Jayla sa pangalan na nasa baso nito.

Ilang sandali pa lang ay may lumapit na dalawang estudyante sa dako nila.

“Here are your drinks, Sirs.” Magalang na ani ni Jayla saka ibinigay ang naka cellophane na dalawang baso ng inumin.

“Thank you po.” Nakangiting wika ng maputing lalaki habang tinatanggap ang binili nito.

“You’re welcome, come again.” Nakangiting ani pabalik ni Lukas rito.

Tahimik niyang pinagmasdan ang dalawang kostumer habang lumalabas ang mga iyon mula sa shop nila.

“Sa tingin ko magjowa ang dalawang yun.” Bulong ng kanyang katabi.

“Hindi tayo sigurado, pero baka siguro.” Tugon naman pabalik ni Lukas kay Jayla.

“Sus, hindi mo lang nakita kung papaano ka tinignan nung mas malaking lalaki nung nginitian mo yung kasama niya.” Pag-iinsist nito sa kanya.

“Baka namalikmata ka lang.” Pang-dedismisa ni Lukas rito.

“Duh, hindi mo lang alam Lukas. Pero big catch ka rin kaya. Matangkad ka, maganda yung tindig mo, saka gwapo ka. Sino ba namang nobyo ang hindi ma tre-threaten kung ikaw na yung ngumiti?” Areglo nito.

“Tigilan mo ako, Jay.” Pagak niyang ani kasabay ng pagtaas ng isang kilay.

“Sus, pa humble. 23 ka na this year Lukas. Mag nobyo ka na rin para di ka alone sa buhay.” Pabiro ngunit may bahid pagkaseryosong suhesyon nito.

Akmang magsasalita pa sana si Lukas ngunit hindi na niya naituloy dahil inunahan na siya ni Jayla.

“Wag mo ‘kong masabihan na naghihintay ka, dahil 23 years ka nang naghihintay. Magiging gurang ka nalang at NBSB ka pa rin.” May pa rolyo ng mata nitong ani.

“Hahaha.” Napatawa na lamang si Lukas sa sinabi nito.

Hindi na siya nakatugon pa sa sinabi nito dahil may dumating na naman na sandamakmak na order na kailangan nilang e-assemble.

Pero habang tahimik siyang nagtatrabaho ay iniisip niya yung mga sinabi ng kaibigan niya sa kanya.

‘Wala na ba talagang darating na para sa akin?’ Isa sa katanungang sumagi sa isipan niya.

--

“Break time. Balik kayo after 15 minutes.” Anunsyo ng team manager nila.

Agad na umalis si Lukas mula sa posisyon niya at pumuntang pantry para kumuha ng makakain at maiinum niya.

Ilang minuto rin siyang nagpahinga sa lounge area ng staff room bago niya napagpasyahan na pumunta sa locker room.

Beep!

Tunog na galing sa kanyang selpon nang buksan niya ang wifi nito.

Umupo na muna si Lukas sa kalapit na silya saka niya pinindot ang notification at napunta siya sa isang dating app na multo ang icon.

Daniel: Hi, how are you?

Basa niya sa isang message na nakuha niya galing sa lalaking taga ibang bansa. Agad niya iyon sinagot at nagbato rin siya ng tanong rito.

Napabuntong hininga na lamang si Lukas nang ilang palitan lang ng mensahe nga lang ang lumipas ay ini-seen na lang siya ng lalaki.

Agad niyang pinatay ang selpon niya at inilagay iyon sa kanyang kandungan.

“Naghahanap rin ako ah. Hindi nga lang pinapalad.” Nalulumbay niyang ani.

Ipinikit saglit ni Lukas ang kanyang mga mata habang hinihilot ang sentido nang biglang siyang makaramdam ng hangin sa kanyang balat.

Mabilis niyang binuksan ang mga mata at nilingon ang kanyang kapaligiran.

‘Ha?’ Naguguluhan niyang ani sa kanyang isipan.

Imposible na magkaroon ng simoy ng hangin sa silid dahil nasa isang saradong kwarto siya. Walang bukas na bintana.

Agad na napatayo si Lukas nang muli niyang naramdaman ang haplos ng hangin sa kanyang balat. 

Ngayon, sa buong likuran na niya iyon naramdaman at hindi na pasimpleng dampi ang kanyang naramdaman kundi lumakas na ang simoy ng hangin. Dahil sa pwersa nito ay napapaangat na ang kanyang suot na T-shirt at mini-apron.

“Ahhhh!!”

“Shitt! Malapit na ako!!”

“Tang-inaaa!”

Mabilis na napaligon si Lukas pakanan at pakaliwa nang makarinig siya ng malalalim na ungol ng mga kalalakihan.

“Sino ang nandyan!?” Mapwersa niyang tanong.

Ngunit wala siyang nakuhang tugon at nagpatuloy parin ang naririnig niyang malalaswang boses na hindi niya malaman-laman kung saan nanggagaling.

“WHA!” Gulat niyang sigaw nang maramdaman niya ang paghiwalay ng kanyang mga paa sa sahig na tinatapakan niya.

“WHAA!! Tulong!” Natatarantang hingi ng saklolo ni Lukas nang maalsa siya ng kung anong pwersa paitas.

“Tang-inaa, ayan na ako!”

“Ako rin, shit!”

“Putaa!!”

Habang nakalutang si Lukas sa ere ay mas naging prominente ang mga naririnig niyang sari-saring boses ng kalalakihang na nalulunod sa makamundong sarap.

“TULONG!! SAKLOLO!!!” Sigaw niya habang kumakapa at sinusubukang kumawala sa pwersang humihigop sa kanya.

Ngunit kahit anong paggalaw ang gawin ni Lukas ay hindi niya magawang makalayo at nanatili siyang nakalutang.

Mabilis siyang napalingon sa kanyang likuran nang biglang may malakas na ilaw na suminag mula sa pader.

Nagmistula iyong isang lagusan at kasabay nang paglitaw nun ay ang paggalaw niya sa ere.

“No!! NO! WAGG!!” Hestirikal niyang sigaw nang lumutang siya papalapit sa lagusan.

Palapit ng palapit, hanggang sa tuluyan na nga siyang lamunin nito.

“AHHHHH!!!”

End of KABANATA 1

FREE-TO-READ STORY.

Uploaded ito sa aking INKIT, BLOG, at WATTPAD.

ENJOY READING

-Cxhase